شیوه های عفاف آفرینی در برنامه های نمایشی تلویزیون

به گزارش معاونت پژوهش مدرسه علمیه زینبیه، در این میزگرد ابتدا محمدی گفت : عفاف و حجاب پیش از آن‌که مسئله‌ای شرعی و فقهی باشد، یک  مقوله فرهنگی است که گسترش آن نیازمند برنامه‌ریزی در سطح کلان و استفاده از ابزارهای مناسب می‌باشد. یکی از بسترهای توسعه‌ساز در بحث عفاف و حجاب، رسانة ملی و بالاخص تلویزیون است که این رسانه از آن جهت که وابسته به نظام اسلامی است، می‌تواند نقش به‌سزایی در فرهنگ‌سازی، ترویج و نهادینه کردن عفاف و حجاب داشته باشد. اولین و ضروری‌ترین گام به منظور ترویج حجاب و عفاف از طریق تلویزیون تعریف و تبیین محدوده حجاب و عفاف برای برنامه‌سازان است. برنامه‌ساز باید بداند جدا کردن بحث حجاب از عفاف خطاست و نمی‌توان تنها به رعایت ظاهری حجاب بسنده نمود و از عفاف غافل شد.

در ادامه افزود : هنر دینی در قالب رسانه‌های تصویری، به جهت در دسترس قرار داشتن و گستردگی مخاطبان، یکی از مناسب‌ترین ابزارهای تبلیغ احکام ناب اسلام و قرآن کریم است.

در تکمله بحث ابراهیمی عناصر عفاف آفرینی در برنامه های تلویزیونی را تبیین نمود .

ابراهیمی تاکید کرد : رسانه ملی قادر است با تدوین برنامه توسعه دینی و فرهنگی و تعیین سیاست‌های رسانه‌ای و استفاده از نظریه‌های ارتباطی، اولویت فکری مخاطبان خود را تعیین نموده و نگرش آن‌ها را به تدریج جهت‌دهی نماید.

ابراهیمی اشاره کرد : یکی از شیوه‌های دستیابی به این هدف، بهره‌گیری از ظرفیت‌های نهفته در برنامه‌های نمایشی است. شخصیت‌پردازی و خلق شخصیت‌های عفیفانه از جمله راهکارهای گسترش فرهنگ عفاف و حجاب است. توجه به مسئله‌ی عفاف در خلق کنش‌های شخصیت نمایشی و رعایت حدود شرعی در نگارش دیالوگ‌ها از دیگر جنبه‌های شخصیت‌پردازی عفیفانه به شمار می‌آید.

وی در خاتمه افزود : عامل دیگر در گسترش فرهنگ عفاف و حجاب، ترویج سبک زندگی دینی از طریق صحنه‌پردازی است. استفاده از مکان(لوکیشن)هایی با سبک معماری ایرانی اسلامی و همچنین پوشش‌های عفیفانه بی‌تردید بر توسعه‌ی فرهنگ عفاف تاثیرگذار است.