برگزاری نشست علمی پژوهشی

سرکارخانم دلگرم در ابتدای جلسه با توجه به اهمیت و جایگاه حضرت معصومه ^{سلام الله علیها} گفت: حضرت فاطمه معصومه دختر گرانقدر امام موسی کاظم ^{علیه السلام} و خواهر امام علی بن موسی ^{علیه السلام} هستند و تنها ایشان از مادر با حضرت مشترک می باشند و امام صادق ^{علیه السلام} در روایتی پیش از تولد ایشان از او یاد نموده و بهشت را بر زائر او واجب دانسته است.

ایشان در ادامه به بیان برخی از مقامات حضرت فاطمه معصومه ^{سلام الله علیها} پرداخت و گفت: یکی از مقامات ایشان مقام عصمت است که برترین این مراتب را چهارده معصوم ^{علیهم السلام} دارند و مراتب دیگر آن در پیامبران و فرشتگان تجلی یافته است، حضرت معصومه ^{سلام الله علیها} از جانب امام رضا ^{علیه السلام} به لقب معصومه متصف گردیدند، دلیل دیگر بر عصمت ایشان این است که معصوم را جز معصوم غسل، کفن و تدفین نمی کند و قرائن حضور معصومین و برعهده گرفتن این امر توسط آنان بیانگر عصمت حضرت است.

مقام شفاعت مقام دیگر ایشان است، امام صادق ^{علیه السلام} می فرمایند: بانویی از فرزندان من به نام فاطمه دختر موسی بن جعفر در قم رحلت می کند که همه شیعیان ما به شفاعت او وارد بهشت می شوند و امام رضا ^{علیه السلام} در زیارت نامه ای که برای حضرت فاطمه معصومه ^{سلام الله علیها} بیان فرموده اند به مسئله شفاعت ایشان اشاره داشته اند: «یا فاطمه اشفعی لی فی الجنه»

مقام دیگر حضرت، ولایت و ولایت مداری است، یکی از بهترین و اساسی ترین تکلیف یک مسلمان شناخت ولی امر عصر خویش و عمل نمودن به وظابف خود در قبال اوست تا آنجا که در غیر این صورت مرگ او به مرگ جاهلی تعبیر شده است. امام رضا ^{علیه السلام} توسط یکی از غلامانش نامه ای خطاب به حضرت معصومه ^{سلام الله علیها} ارسال می نماید، ایشان نیز به محض دریافت نامه خود را آماده سفر می نماید، حرکت حضرت به محض دریافت نامه بیانگر اطاعت و پیروی محض بانو از از امر ولی زمان خویش است، که با وصول نامه ی ایشان به سرعت در اجابت امر کوشیده و با برادرانشان به سوی امام خویش رهسپار می شوند.

سرکار خانم دلگرم در پایان این نشست گفت: حضرت فاطمه معصومه ^{سلام الله علیها} در مسیر هجرتشان به روشنگری و تبلیغ معارف اسلام حقیقی و ولایت اسلامی پرداختند و پیام ولایت را به نقاط جدید رساندند و در برخورد با شیعیان آنان نیز تقویت و حمایت معنوی شدند و آثار و تمهیدات مامون در دور نگه داشتن امام و یارانش از مردم و اهالی شهرهای خاص نیز از بین رفت. وقتی حضرت در مسیر به علت مسمومیت بیمار و ناتوان شدند و ادامه مسیر از ساوه به طوس را ناممکن دیدند تصمیم گرفتند به قم عزیمت کنند، حضرت در قم 17 روز زندگی کردند و سپس به رحمت الهی پیوستند.