برگزاری دومین نشست علمی

حجت الاسلام و المسلمین جناب آقای دکتر عباسی در ابتدای سخنان خود به تعریف زیارت پرداخت و گفت: زیارت در عرف به معنای بزرگ داشت کسی و انس گرفتن به او، با تمام توجه و عدول کردن و روی برگرداندن از غیر اوست. زیارت از گذشته مرسوم بوده است و مردم به زیارت و دیدار آرامگاه افراد، معابد و مساجد می رفتند و با این رفتن، احساس آرامش پیدا می کردند. حتی حضرت آدم برای دیدار و زیارت قبر هابیل رفت  و بر او گریه کرد و مرثیه خواند، پیامبر اسلام بر مرگ فرزند خود ابراهیم گریه کرد. با مطالعه تاریخ متوجه می شویم که همواره بزرگان به نیکی یاد شده اند و یادشان گرامی بوده و مردم به زیارت آنها می رفتند و دیگران را نیز تشویق می کردند.

دکتر عباسی در ادامه بیان کرد: تاریخ عاشورا را می توان به دو قسمت تقسیم کرد، قبل و بعد از واقعه عاشورا، در خصوص پیدایش روز عاشورا صحبت های فروانی وجود دارد که از چه زمان و از کجا شروع شده است در تصور افراد این گونه است که زیارت بعد از واقعه دهم عاشورا بوده لکن به یک معنا پیدایش عاشورا زمانی بوده که نه عاشورایی بوده و نه قبری و قبل از آن سرزمین عاشورا زائر داشته. حتی نه از زمان پیامبر نه از زمان خلقت انسان بلکه به قبل از خلقت انسان بر می گردد در واقع این مکان شریف از قبل خلقت انسان زائر داشته است. و شرافت و فضیلت سرزمین کربلا از سرزمین کعبه بالاتر است، به گونه ای که خداوند در خطابی به زمین کعبه میفرماید اگر سرزمین کربلا نبود، کعبه هم فضلیتی نداشت.

سپس در خصوص زائران سرزمین کربلا اذعان کرد: هزاران سال قبل از اتفاق واقعه عاشورا فرشتگان آن جا را زیارت می کردند، امام صادق علیه السلام می فرماید: هیچ فرشته ای در آسمان نیست که می خواهد خدا به او اجازه دهد تا کربلا را زیارت کند لذا فوجی از فرشتگان از آسمان به زمین می آیند و فوجی از زمین به آسمان. زائران دیگر سرزمین کربلا، انبیای الهی بوده اند، همه انبیا به گونه ای در مسیر کربلا قرار می گرفتند و اتفاقی در آنجا برایشان می افتاد، آنها به خداوند عرضه می کردند ما چه گناهی کردیم که اینگونه شد؟ جبرئیل خطاب به آنها می گفت شما گناهی نکرده اید این سرزمین مقدسی است و واقعه کربلا را برای انبیای مکرم می گفتند. زائران دیگر سرزمین کربلا کلیه موجودات که پروردگار آنها را آفریده است، وحوش جنیان و سپس انسان ها بوده اند.

ایشان در ادامه به بیان تاریخ عاشورا بعد از واقعه عاشورا پرداخت و گفت: در زمان جاهلیت در سنن مردم عرب قبل از اسلام محرم اولین سال قمری آنها بود و جنگ در آن حرام بود و محرم را گرامی می داشتند و روز جشن و ایام تعطیلی آنها بوده و روز دهم را عاشورا می دانستند. اسلام که دین عقل و ادب است، آن را نیز گرامی دانست، خرافات و لهو و لعب آن را برداشت. بعد از واقعه عاشورا در سال 61 هجری، معنا و مفهوم عاشورا عوض شد و خط سیر تاریخی را دگرگون کرد. عاشورا روز ختم انسانیت شد، روز شهادت پاکترین انسان و اصحابش شناخته شد و روز بکاء و عزاداری شد. بعد از واقعه عاشورا اولین زائران زنان بنی اسد بودند، جابر و عطیه در اربعین به کربلا آمدند و اولین زیارت ها شکل گرفت. هنگام بازگشت کاروان اسراء به مدینه ابتدا به کربلا رفتند و حضرت زینب سلام الله علیها تمام وقایع عاشورا را آنجا بازگو نمود. مختار و یارانش یک هفته عزاداری کرد و آنجا عهد بست که انتقام خون امام حسین علیه السلام و یارانش را بگیرد.

استاد حوزه  در مورد شیوه برخورد معصومین با واقعه کربلا گفت: امام باقر و امام صادق علیهما السلام و دیگر معصومین علیهم السلام برای عاشورا، گریه می کردند، به کربلا می رفتند و دیگران را نیز تشویق می کردند، نائب می گرفتند، آنان که به کربلا مشرف شده بودند را گرامی می داشتند، مجالسی برای امام می گرفتند، مرثیه خوانی می کردند و به شاعران ارزش می دادند، به تبیین جایگاه اعتقادی عاشورا می پرداختند و نگذاشتند این واقعه فراموش شود. این زنده نگهداشتن عاشورا موجب شد همه زائر قبر امام شدند، با اهداف قیام، با آل الله و عترت پیامبر آشنا و مانوس شوند.

ایشان در پایان سخنان خود به بحث اثرگذاری عاشورا در سایر ادیان پرداخت و گفت: عاشورا نیز در ادیان دیگر وجود دارد، البته ما عاشورا را در به دین آنان نبرده ایم بلکه آنها خودشان از عاشورا خط گرفتند و به پیروان خودشان از واقعه عاشورا خبر دادند. وقتی کاروان عاشورا از  شام می گذرد با کلیساها و کشیش هایی روبرو می شوند و آنها مسلمان می شوند. آنتوان بارا پژوهشگر مسیحی می گوید: امام تنها متعلق به شیعیان نیست، حسین در قلب من است اگر حسین در دین ما بود در هر مکانی با او بیرقی بر می افراشتیم و با او دیگران را به مسحیت دعوت می کردیم و حسین را گوهر ادیان معرفی می کردیم.